Leiding geven
Leiding geven is complex, vereist continue leren en schakelen. Met een groot internationaal onderzoek bracht HR-goeroe Lynda Gratton de toekomst van werk in kaart. Haar boodschap: ‘elke manager staat a hell of a job te wachten.’ 30 jaar geleden werd bij de lunch nog alcohol geschonken, werkte iedereen van 9 tot 5 en ontmoette iedereen elkaar persoonlijk. De werknemers bleven vaak meer dan 15 jaar bij één werkgever. Hoe anders is dat nu? En welke veranderingen staan ons de komende jaren te wachten? Groot internationaal onderzoek onder 45 bedrijven wees uit dat er grote veranderingen gaande zijn en dat er nog veel veranderingen op komst zijn.
Dat vergt veel, heel veel van een manager !
Er spelen vijf grote krachten: demografische, technologische en maatschappelijke ontwikkelingen, globalisering en de behoefte aan duurzame energie. Zo zullen robots op termijn veel werk overnemen, maar mensen ook kansen bieden om goedkoop een eigen bedrijf te starten. Ook zijn in 2025 naar verwachting ruim 5 miljard mensen online met elkaar verbonden. “Dat heeft grote gevolgen”, aldus Gratton. “Het geeft mensen aanzienlijk meer mogelijkheden om invloed uit te oefenen”. Ook wordt door de stijgende energieprijzen steeds meer vanuit huis gewerkt en worden minder zakenreizen gemaakt, wat weer gevolgen heeft voor de onderlinge communicatie. Niet voor niets zien vrijwel alle topbestuurders het kunnen leiden van virtuele teams nu al als een van de belangrijkste kwaliteiten van leidinggevenden, net als de vaardigheid om zowel binnen als buiten de organisatie netwerken te ontwikkelen. “organisaties en leiders hebben minder vaak een voorsprong in kennis en ideeën. Ze moeten meer samenwerken met zelfstandigen met specialistische kennis.” Grattons onderzoek heeft vooral voor generalisten geen prettige boodschap. Voor dingen die iedereen kan, staan miljoenen mensen over de hele wereld klaar die hun werk sneller en goedkoper kunnen en willen doen. Ze adviseert mensen dan ook de tijd te nemen en het geduld te hebben om expert te worden op een bepaald gebied. Ook de vaardigheid om relevante kennis te verzamelen en te verbinden wordt cruciaal, denkt Gratton. “Voorheen waren we te veel gericht op concurrentie en competentie. Het gaat steeds meer om coöperatie en openheid.” Ze erkent onmiddellijk dat veel bedrijven tot nu toe weinig blijk geven van zulke grootschalige veranderingen. “Het zit in de natuur van organisaties en instituties om niet snel te veranderen”, verklaart ze. “Vaak is een bijna dood ervaring nodig voor het echt in beweging komt.” Jongere generaties zullen andersoortige bedrijven bouwen, meer zoals Google nu al is.” Ze noemt het zorgwekkend dat leiders vandaag de dag vaak geen tijd nemen om stil te staan bij de werkelijk belangrijke kwesties. “ik hoor steeds dat leiders te druk zijn om te reflecteren over hun personeelsbeleid of communicatie tussen de verschillende generaties.” Maar uit onderzoek blijkt verder dat we gemiddeld 40% van onze tijd verspillen met onnodige taken of overleg. Het is dus geen kwestie van tijdgebrek, het is een kwestie van prioriteiten stellen.” Maar, voegt ze daaraan toe, leiders hebben vandaag de dag dan ook wel een schier onmogelijke taak. Het vertrouwen in hen was nog nooit zo laag. De toegenomen transparantie zorgt dat zij continue onder een vergrootglas opereren, door de globalisering neemt de druk en internationale competitie toe en door de demografie is er steeds vaker gebrek aan talent. Daar komt bij dat de jongere generatie niet op een ouderwetse hiërarchische manier geleid wil worden en begint steeds vaker voor zichzelf. Leidinggevenden moeten tegenwoordig dan ook over een heel palet aan vaardigheden beschikken. “Vroeger kon je je nog beroepen op je positie of je macht en had niet iedereen dezelfde informatie. Je secretaresse schermde je af, schreef brieven voor je. Nu ben je zelf continue online en moet je voortdurend communiceren en samenwerken. Dat vraagt emotionele intelligentie. Het beroep van leidinggevende lijkt steeds meer op dat van een hersenchirurg. Het is complex, vereist continue leren en schakelen. Het zijn heel moeilijke banen.” Bron: MT juni 2011.